Lexime

Drejt konceptit ku universitetet funksionalizohen si institucione në shërbim të grave

Në vend që të përqendrohemi vetëm në regjistrimet e vonuara të studentëve burra, merrni parasysh se çfarë do të thotë që një universitet të jetë vërtet një institucion që shërben për gratë, shkruajnë Sanjam Ahluwalia dhe Frances Riemer.

Ne shkruajmë nga një kampus universitar me një trup studentor që përbëhet 63% nga studente që identifikohen si gra dhe 37% studentë që identifikohen si burra. Gratë tani janë më të shumta në numër krahasuar me burrat jo vetëm në kampusin tonë dhe në shumë kampuse universitare në SHBA, por edhe gjetkë në botën perëndimore. Një prirje e ngjashme duket se po transformon përbërjen e universiteteve në pjesën më të madhe të Evropës, Kanadasë, Australisë dhe Zelandës së Re. Edhe në Indi, Universiteti i Delhit, një nga institucionet kryesore të arsimit të lartë, po raporton se studentet gra janë më të shumta në numër krahasuar me burrat.

Ky ndryshim aktual është edhe më i habitshëm duke pasur parasysh historinë e arsimimit të vajzave. Gjatë pjesës më të madhe të historisë perëndimore, grave iu mohua qasja në fjalën e shkruar. Mësimi dhe edukimi formal konsiderohej se korrupton mendjen dhe trupin e gruas, duke i larguar gratë nga përgjegjësitë e tyre kryesore të amësisë. Vetëm nga mesi i shekullit XIX-të, grave iu lejua njëfarë qasje në arsimin e lartë në Perëndim dhe në disa pjesë të botës së kolonizuar. Në 1836, Kolegji Wesleyan në Gjeorgji, u bë kolegji i parë i grave në SHBA; nga fundi i shekullit XIX-të, më shumë se 50 kolegje të tjera të grave ishin themeluar në SHBA, ndërkohë që është e rëndësishme të kujtojmë se gratë dhe vajzat në vende të ndryshme në Jugun Global vazhdojnë të përballen me pengesa të shumta shoqërore dhe familjare për të fituar qasje në arsim. Ndryshimi demografik në shumë institucione perëndimore të arsimit të lartë është i përhapur dhe duke pasur parasysh këtë histori të gjatë armiqësie dhe mohimi, një gjë e tillë është veçanërisht e jashtëzakonshme.

Edhe pse ka një ndërgjegjësim – ose, për të qenë më të saktë, ankth në rritje – rreth ndryshimit të demografisë gjinore në arsimin e lartë, ka pak njohuri se si arritëm këtu. Ajo që është edhe më shqetësuese është mungesa e vullnetit politik për të pranuar plotësisht këtë realitet në ndryshim dhe për të ri-menduar rrënjësisht kulturën universitare dhe prioritetet e tij financiare. Përderisa universitetet sot janë institucione në shërbim të grave, ato po bëhen gjithashtu vatër e llojllojshmërisë racore dhe etnike. Universitetet në të gjithë SHBA-në po përqafojnë me entuziazëm emërtimet e të qenit një institucion që i shërben pakicës ose, si në shembullin tonë, hispanikëve. Ne shohim një angazhim po aq të fortë për t’i shërbyer komuniteteve vendase dhe, duke pasur parasysh vendndodhjen gjeografike të universitetit tonë në Arizonën Veriore, kjo përpjekje është e nevojshme dhe e lavdërueshme. Në fakt, në Udhërrëfyesin Strategjik Universitar të cilin e kemi miratuar së fundmi, iniciativat për drejtësinë, diversitetin, barazinë dhe përfshirjen u ngritën si çështje me rëndësi, duke reflektuar angazhimin e administratorëve tanë si dhe vlerësimin e tyre të mprehtë për ndryshimin e realiteteve racore demografike të vendndodhjes sonë specifike. Megjithatë, dokumenti përmend pak studentet që identifikohen si gra në universitetin tonë dhe as nismat nuk pasqyrojnë shqetësimet e grave.

Si studiuese feministe, ne kemi në plan të parë analizën dekoloniale, ndërsektoriale dhe globale për të ofruar shpjegime për ndryshimin aktual të demografisë gjinore në arsimin e lartë. Ndërsa po përpiqemi të kuptojmë gjenezën e realitetit tonë të ri, kjo ese është gjithashtu një ftesë për një shqyrtim të kujdesshëm kolektiv të implikimeve të të qenit një institucion në shërbim të grave. Prej ndalimit të grave nga universitetet deri në kohën që ato përbëjnë shumicën e trupit tonë studentor sot, në vërejmë se gjërat kanë ndryshuar.

Edhe përpara se të festojmë sukseset e jashtëzakonshme të grave në arsimin e lartë, diskursi dominues në të gjithë akademinë amerikane ka miratuar një unazë alarmi dhe dëshpërimi rreth ndryshimit të demografisë gjinore. Në vend që t’i kushtojmë kohë, energji dhe burime për të kuptuar plotësisht se çfarë do të thotë të jesh një institucion që i shërben gruas, na kërkohet të japim llogari për “burrat e munguar” në akademi. Na pyesin: “Ku janë burrat; pse mungojnë burrat në kampuset tona? Çfarë duhet të bëjmë për të rikthyer burrat?” Burrat komandojnë dhe kërkojnë të gjitha burimet materiale dhe intelektuale kur shumica e universiteteve u krijuan si hapësira të të mësuarit për dhe prej tyre. Dhe tani në mungesë të tyre edhe në këto hapësira, burrat përsëri përqendrohen si subjekte “të vërteta” që kanë nevojë për burimet tona intelektuale kolektive për t’i kthyer në kampuset universitare.

Viktimat e Patriarkatit: Performanca e dobët mes burrave dhe studentëve që identifikohen si burra

Pra, pse burrat “mungojnë” në kampuset universitare? Përpara se të propozojmë një hipotezë pune, ne reflektojmë mbi përvetësimin e paturpshëm të një metafore feministe, e cila u shpik për të kapur dhe përcjellë realitetin vrastar të jetëve të humbura të miliona fetuseve të palindura femra, vajzave të reja dhe grave në mbarë botën. “Gratë e zhdukura” është një term që i referohet një sërë modalitetesh të dhunshme të femicidit që përfshijnë abortet selektive të seksit, neglizhencën beninje të vajzave të vogla në Indi, neverinë ndaj vajzave si diçka e rrënjosur kulturalisht në shumë vende gjeografike si dhe gratë meksikane dhe indigjene të zhdukura dhe të vrara. Në këtë kontekst, burrat dhe studentët e identifikuar si burra nuk janë “zhdukur” nga kampuset universitare për shkak të dhunës fizike dhe/ose vrasjes. Në vend të kësaj, ata po zgjedhin të lenë në mënyrë aktive kolegjet dhe arsimin e lartë për një sërë arsyesh. Megjithatë, gazeta The Chronicle of Higher Education nuk mendoi asgjë për këtë dhe botoi një numër të tërë të titulluar “Missing Men” (23 korrik 2021).

Thënë kështu, ne gjurmojmë mungesën e burrave si në sistemin arsimor K-12 (edukimi parashkollor e deri tek klasat 1-12) ashtu edhe në mjediset e kampuseve universitare. Sociologët tregojnë për mungeswn e angazhimit të studentëve burra në arsimimin e tyre K-12 si shpjegim. Rreth 90% e mësuesve në shkollën fillore dhe 60% e mësuesve në shkolla të mesme janë gra. Duke pasur parasysh historinë e mësimdhënies si një profesion i feminizuar në SHBA dhe pagat përkatëse të ulëta të mësuesve të K-12, më pak burra janë joshur për ta vazhduar këtë profesion. Mungesa e modeleve frymëzuese për studentët burra përkthehet në ulje të angazhimit dhe në rritje të atyre burrave që braktisin shkollën si dhe ndihmon në nxitjen e lidhjes tinëzare shkollë-burg.

Ndërsa arsimi i lartë ka pasur një histori të dominuar nga burrat, nga fundi i viteve 1980, shkalla e përfundimit të studimeve bachelor për burrat në mënyrë efektive ngeci pasi përfundimi i studimeve nga ana e grave vazhdoi të rritet, duke krijuar një pamje të ekzagjeruar të dështimit të burrave. Diferencat e pagave në treg përkthehen tek gratë që kërkojnë nivele më të larta arsimimi por fitojnë të njëjtat të ardhura si burrat. Ndërsa gratë beqare kryefamiljare u rritën në numër, më shumë gra u bënë pjesë e fuqisë punëtore.

Gjatë 40 viteve të fundit, përqindja e burrave të moshës 25 deri në 29 vjeç që kanë përfunduar studimet bachelor në fakt është rritur me rreth 11 pikë përqindjeje, nga 24 në 34.7%. Megjithatë, ndërsa kolegji është bërë një domosdoshmëri në rritje për gratë, shkalla e arritjes së grave për studimet bachelor u dyfishua më shumë në të njëjtën periudhë, duke u rritur nga 21 në 43.8%.

Studiuesit feministë, queer dhe trans nëpër shkencat humane dhe shoqërore kanë argumentuar se skriptet patriarkale mbizotëruese të maskulinitetit kanë mbështetur një “maskulinitet toksik” që gjithashtu lëndon djemtë, burrat dhe individët e identifikuar si burra. Puna e tyre argumenton se pritshmëritë gjinore rreptësisht binare në institucionet arsimore dhe shoqërinë më të gjerë i bëjnë dëm kolektivit tonë njerëzor. Në çlirimin e maskulinitetit nga kufizimet joreale, ne do të lejonim që fryma e kërkimit dhe e shprehjes individuale të lulëzojnë në mënyra të paimagjinueshme të reja dhe krijuese.

Përqendrimi i Grave: Përkatësia Birësuese midis Grave dhe Studenteve të identifikuara si gra

“Institucionet në shërbim të grave” nuk është leksiku aktual dominues që përdoret për të vetëpërfaqësuar universitetet. Por ajo që duam të shënojmë këtu është një çështje më e madhe se nomenklatura. Si feministe dekoloniale, ne e kuptojmë se tropet dhe fjalorët kolonialë dhe patriarkalë që mbretërojnë duhet të ekspozohen plotësisht për paragjykimet dhe gjysmë të vërtetat e tyre. Filmi The Hunting Ground rrëfen kulturën rrëqethëse institucionale të sulmeve seksuale dhe përdhunimeve të grave dhe studenteve të identifikuara si gra në kampuset universitare amerikane. Pavarësisht trajnimit të detyrueshëm rreth Titullit IX dhe Aktit të Klerit, së bashku me ndryshimin e demografisë gjinore dhe racore, kultura universitare vazhdon të favorizojë ndjeshmëritë patriarkale, mizogjene dhe raciste. Përbërja e re gjinore e universiteteve në vetvete nuk i ka dhe nuk do t’i projektojë këto si hapësira mbështetëse dhe/ose feministe.

Ky nuk është një projekt për t’u realizuar në një të ardhme të largët; nëpër universitetet amerikane, gratë përbëjnë pothuajse 60% të popullsisë studentore. Me fjalë të tjera, universitetet janë aktualisht institucione në shërbim të grave. Njohja dhe përqafimi i këtij realiteti do të forcojë angazhimin tonë institucional për t’i shërbyer trupit tonë aktual studentor.

Për të filluar thjesht, universitetet dhe kolegjet e komunitetit mund të marrin në konsideratë terminologjinë anakronike si studentët e vitit të parë – e cila i referohet një kohe kur studentët që shkonin në universitet ishin veçanërisht burra. Universitetet amerikane mund të duan të miratojnë një term neutral ndaj gjinisë si “studentët e vitit të parë”.

Ne gjithashtu mund të shqyrtojmë kulturën sportive universitare. Pavarësisht ndërhyrjeve të titullit IX, trajnerët burra paguhen me tarifa disproporcionale më të larta se trajneret gra. Sportistët burra dhe ekipet sportive të burrave zënë rëndësi dhe vëmendje më të madhe sesa ekipet e grave dhe atletet gra në marketingun dhe rekrutimin universitar. Një bisedë në të gjithë universitetin për avancimin dhe promovimin e sportit është shumë e vonuar. Mund të jetë gjithashtu e dobishme të ri-mendohet tradita e grave nxitëse të tifozëve, të cilat janë të objektivizuara seksualisht dhe përjetojnë modele të ngacmimit seksual. Tifozet gra rekrutohen për të inkurajuar atletët burra nga mënjanë, një detyrë që nuk ka nevojë të gjinizohet dhe seksualizohet siç po bëhet aktualisht.

Universitetet vazhdojnë të jenë të pabindura në adresimin e mungesës së dukshme të ambienteve të kujdesit për fëmijët për studentët, stafin, fakultetin dhe administratorët. Administratorët e sipërm argumentojnë kufizimet financiare për të shpjeguar dështimin institucional për të siguruar kujdes të sigurt dhe adekuat për fëmijët për punonjësit dhe studentët e tyre. Megjithatë, ne e dimë se nëpër universitete, kujdesi për fëmijët është jetik në promovimin e kulturave më të mira të vendit të punës. Kjo mbështetje është veçanërisht e rëndësishme pasi, në kulturat tona patriarkale, gratë dhe individët e identifikuar si gra vazhdojnë të mbajnë përgjegjësi disproporcionale të kujdesit ndaj fëmijëve dhe prindërimit.

Instalimi i makinave automatike me produkte menstruale falas në tualet pasqyron njësoj një kulturë institucionale njohjeje. Nëpërmjet këtij akti të thjeshtë, universitetet mund të sinjalizojnë njohjen e nevojave të studentëve, stafit dhe fakultetit. Mesazhet janë të thjeshta: trupat me menstruacione lëvizin dhe zënë hapësirat universitare, dhe ne jemi institucionalisht të përkushtuar ndaj kujdesit të studentëve tanë për të siguruar suksesin e tyre arsimor. Në përputhje me këtë angazhim është edhe përcaktimi i dhomave të laktacionit në ndërtesat në kampus. Ndërsa kostoja e vendosjes së dhomave të laktacionit është mjaft minimale, gjesti normalizon trupat e laktacionit në klasa dhe hapësira të tjera universitare. Edhe këtu sinjalizojmë se studentët shihen dhe mirëpriten si anëtarë të komunitetit tonë.

Përafrimi i këtyre ndryshimeve demografike me ndryshimet institucionale do të marrë punë dhe kohë. Këtu ne duam të fokusojmë energjitë tona; ne ftojmë grupe të ndryshme të arsimit të lartë të hartojnë kolektivisht nisma dhe ndërhyrje kurrikulare, programore, administrative dhe strukturore që do të na lejojnë të jemi reflektues dhe të përgjegjshëm ndaj realiteteve tona në ndryshim demografik. Ne parashikojmë se suksesi kërkon sinergji dhe bashkëpunim mes klasave tona dhe studentëve me një pikë të favorshme të lartë universitare dhe mbarëkombëtare në mënyre që të krijohen institucionet e arsimit të lartë që reflektojnë nevojat dhe aspiratat e studentëve tanë.

Sanjam Ahluwalia është profesoreshë e studimeve gjinore dhe historisë së grave në Universitetin e Arizonës Veriore; për katër vitet e fundit ajo ka shërbyer si drejtore e programit të studimeve për gratë dhe gjininë. Fushat e saj kërkimore përfshijnë Azinë Jugore dhe historitë globale të shëndetit riprodhues dhe seksologjisë.

Frances Julia Riemer është profesoreshë e fondacioneve arsimore dhe ish-drejtore e programit të studimeve gjinore dhe grave të Universitetit të Arizonës Veriore. Si antropologe e arsimit, kërkimi i saj aktual fokusohet në gjininë, zhvillimin dhe komunitetet e qëndrueshme.

Sanjam Ahluwalia, Frances Julia Riemer

E përktheu: Greta Avdyli

Tekstin origjinal mund ta gjeni në: https://www.insidehighered.com/views/2022/07/13/toward-conception-women-serving-institutions-opinion