Lexime

Hendeku i orgazmës si temë intriguese feministe

Termi ‘hendeku i orgazmës’ i referohet pabarazisë së mjerueshme midis numrit të orgazmave që gratë dhe burrat cis gjinor përjetojnë gjatë seksit heteroseksual. Megjithëse shifra e vërtetë e hendekut është e panjohur, mesatarisht, gratë përjetojnë shumë më pak orgazma sesa burrat.

Një studim kanadez nga Durex i bërë në vitin 2017, zbuloi se 76% e grave nuk përjetuan orgazëm gjatë seksit me burra, ndërsa vetëm 39% e burrave që morën pjesë në studim pohuan se kishin vështirësi me arritjen e klimaksit gjatë seksit me gratë. Pavarësisht kësaj, 83% e grave që morën pjesë në studim pohuan se ishin të kënaqura me atë se sa shpesh përjetonin orgazëm, duke theksuar pranimin normativ kulturor të kënaqësisë së pabarabartë gjatë seksit. Ndoshta duhet të theksohet se është e paqartë nëse Durex kishte përfshirë seksin pa penetrim në përkufizimin e tyre për “seksin”.

Ndërkohë, një studim më gjithëpërfshirës i bërë nga hulumtuesit e Archives of Sexual Behaviour, i cili krahason përvojat seksuale të grave dhe burrave heteroseksualë, biseksualë dhe homoseksualë zbuloi se burrat heteroseksualë kanë më shumë gjasa se çdo grup tjetër të përjetojnë orgazëm gjatë seksit, duke arritur klimaksin në 95% të rasteve. Në mesin e grave pjesëmarrëse në studim, lezbiket kishin më shumë gjasa të arrinin klimaksin gjatë seksit me partnere (86%), kurse gratë heteroseksuale që përjetonin orgazëm vetëm në 65% të rasteve. Vlen të përmendet se ky artikull do të trajtojë vetëm hendekun e orgazmës midis individëve cisgjinorë për shkak të mungesës së të dhënave krahasuese për personat trans – gjë që ngre më shumë pyetje se pse këto grupe anashkalohen në studimet dhe kërkimet mbi kënaqësinë seksuale.

Pra, duke i hedhur një shikim prej së afërmi, çfarë mund të nxjerrim nga këto rezultate? Duke marrë parasysh që gratë heteroseksuale dhe biseksuale po arrijnë klimaksin më pak se demografit e tjera, a mund të supozojmë se burrat heteroseksualë (si emërues të përbashkët në normat e pabarabarta të orgazmës) janë rrënja e hendekut gjinor? Hendeku i orgazmës është më i madh midis grave dhe burrave heteroseksualë, por pse?

Hulumtimet e mia dhe përvojat personale zhgënjyese më kanë shtyrë të besoj se një nga arsyet më të mëdha pse gratë heteroseksuale po përjetojnë vazhdimisht më pak orgazma sesa gratë homoseksuale është për shkak të stigmatizimit patriarkal dhe kontrollit të seksualitetit dhe kënaqësisë së grave. Stigma kulturore rreth kënaqësisë seksuale të grave detyron që kjo të konsiderohet një temë në të cilën gratë nuk duhet të përfshihen, duke e bërë kënaqësinë e burrave ngjarjen kryesore ndërsa atë të grave thjesht një mendim dytësor. E diskutova këtë fenomen në artikullin tim WAP, i cili thekson standardin e dyfishtë që zakonisht zbatohet për gratë dhe burrat kur bëhet fjalë për sjelljen e lejueshme seksuale.

Për ta kontekstualizuar këtë artikull, ia vlen të përvijohet nënshtrimi historik i kënaqësisë dhe seksualitetit që gratë janë detyruar të durojnë.

Klitoridektomitë (heqja kirurgjikale e klitorisit) u bë një metodë e pranueshme dhe e përdorur gjerësisht për trajtimin e “histerisë” dhe “çmendurisë” në Londrën e 1860-ës. Gjymtimi gjenital femëror (FGM) shihet shpesh si një çështje sociale e jashtme për Mbretërinë e Bashkuar, por në fakt kjo ishte një praktikë rutinore që kryhej nga mjekët për të korrigjuar çdo gjë që konsiderohet të jetë simptomatike e ideve konvencionale për ‘epshin femëror’. Kjo bazohej në besimin se sistemet riprodhuese të grave rregullonin shëndetin e tyre mendor dhe prirjet emocionale.

Mjekët e panë heqjen e klitorisit si parësore për trajtimin e diagnozës (tani të zhdukur) të ‘histerisë’ – një sëmundje që supozohet se rezultoi nga dëshira e tepërt seksuale – ose kurimin e çdo sjelljeje që konsiderohet të jetë një kërcënim për martesën, si p.sh. neveria për marrëdhënie seksuale në martesë. Kjo praktikë hapi rrugën për një epokë puritanësh seksualë në një shoqëri ku grave u hiqej nga aftësia e tyre për të përjetuar ose kontrolluar kënaqësinë e tyre.

Sigurisht që ka ende vende ku gjymtimi gjenital femëror është i ligjshëm, kështu që është e rëndësishme të mos e anashkalojmë këtë, ose ta kontekstualizojmë atë, si një çështje thjesht në Britaninë Viktoriane. Në fakt, gjymtimi gjenital femëror i ditëve moderne thekson më tej natyrën e vazhdueshme të dhunës seksuale që përjetojnë gratë dhe policimin e seksualitetit të tyre.

Frojdi – “babai i psikologjisë moderne” – fokusoi disa nga veprat e tij më me ndikim tek feminiteti dhe seksualiteti i grave, të cilat mendohej se gjatë kohës së punës së tij drejtoheshin nga transferimi i kënaqësisë nga klitorisi në stimulimin vaginal gjatë pjekurisë.

Puna e ndikuar nga Frojdi konceptoi dështimin e orgazmës vaginale si bazë e “frigiditetit” (mosdëshirë seksuale). Sipas logjikës frojdiane, një grua ishte e frigide nëse nuk arrinte orgazmën gjatë marrëdhënieve seksuale ose, më konkretisht, përmes penetrimit vaginal, i cili trajtohej si sinonim i seksit në punën e hershme mbi seksualitetin e grave. Ato që dëshironin stimulimin e klitorit mendohej se po shfaqnin sjellje që ishte një pararendës i neurozës, homoseksualitetit, izolimit dhe sëmundjeve mendore: deri në mesin e shekullit të njëzetë, gratë shpesh konsideroheshin të çrregulluara, të papjekura ose të prirura për sëmundje mendore nëse stimulonin klitorisin deri në orgazëm. Këto baza historike pikturojnë një portret të stigmatizimit të kënaqësisë së grave, duke frymëzuar ideologjitë dhe qëndrimet që kanë ende ndikim në shoqërinë moderne.

Duke i rikthyer gjërat në të tashmen, diskutimi i kënaqësisë shpesh mungon në edukimin formal për seksin dhe marrëdhëniet që marrin të rinjtë. Me këtë në mendje, është veçanërisht shqetësuese që përshkrimet e seksit në media dhe në pornografi shumë shpesh adoptojnë pamje androcentrike me pak fokus në kënaqësinë e grave dhe të drejtuara për të kënaqur epshet mashkullore.

Pornografia është mediumi që të rinjtë i drejtohen më shpesh kur pyetjet e tyre rreth seksit lihen pa përgjigje nga shkollat dhe hulumtimet sugjerojnë se, veçanërisht për djemtë e rinj, është burimi i ekspozimit më të hershëm ndaj seksit. Edukimi seksual përmes konsumimit të pornografisë mund të anashkalojë performancën e pornografisë, me shumë të rinj që u mungojnë aftësitë për të dalluar këto përshkrime nga jeta reale. Pornografia nuk është përgjithësisht një manual për të kënaqur gratë ose për të bërë seks reciprokisht të këndshëm, dhe megjithatë për shumë njerëz konceptet e tyre për seksin dhe intimitetin bëhen një portret i asaj që ata shohin të përshkruar në ekrane.

Kjo kritikë definitivisht nuk synon të ndriçojë një dritë negative mbi të gjithë pornografinë (për shembull, ky artikull ka disa sugjerime të shkëlqyera për faqet dhe aplikacionet pornografike etike, miqësore feministe për gratë dhe njerëzit jobinarë). Në fakt, disa pornografi janë gjetur se ndihmojnë individët me pranimin e trupit, eksplorimin e seksualitetit dhe zbulimin e çoroditjes. Megjithatë, është e rëndësishme për ne si feministe të marrim parasysh problemet që lindin nga të rinjtë që mësojnë për seksin nga lloji i pornografisë që është më i “famshëm” në faqet kryesore.

Një studim ka identifikuar se gjuha e përdorur në pornografinë e zakonshme ka ngjashmëri gjuhësore alarmante me gjuhën ekstreme të përdorur nga anëtarët e një komuniteti online kushtuar mizogjinisë.

Degradimi dhe mungesa e kënaqësisë reciproke janë të zakonshme në videot që gjenden në faqet kryesore pornografike dhe është tipike që të ketë pak ose aspak fokus në përdorimin e masave mbrojtëse ose diskutimin e qartë të pëlqimit. Ngatërrimi i jetës reale me këto performanca mund të rezultojë që burrat të zhvillojnë pritshmëri të fetishuara dhe keqkuptim ndaj grave dhe trupave të tyre më vonë në jetë.

Përveç mbështetjes së tepërt në pornografinë si burim i parë i të mësuarit për seksin, mungesa e diskutimeve të kënaqësisë paraqet çështje të mëtejshme për vajzat e reja. Mendoni përsëri për edukimin seksual të bazuar në shkollë. Ju kujtohet se keni mësuar për biologjinë e orgazmave mashkullore, dhe se orgazmat e femrave janë shmangur plotësisht? Kjo përvojë është e zakonshme për shumë njerëz që janë rritur në MB, dhe kjo mungesë e diskursit përjetëson kënaqësinë e grave si një temë tabu ose diçka për të cilën është e turpshme të flitet. Në një kulturë që ka stigmatizuar historikisht seksualitetin e grave, kjo është tepër e dëmshme në vitet e formimit të vajzave të reja.

Nëse kënaqësia përjashtohet nga bisedat rreth seksit, si duhet të kuptojnë vajzat se çfarë trajtimi nuk është i pranueshëm para, gjatë dhe pas seksit? Si duhet të informohen vajzat se si të kërkojnë atë që duan seksualisht? Kjo na kthen në hendekun e orgazmës. Jo se orgazmat janë arsyeja e vetme për të shijuar apo ndjekur seksin, por një çekuilibër aq i mrekullueshëm sa 38% kundrejt 75% padyshim që fton marrjen në pyetje.

Ndonëse nuk ka një përgjigje apo shpjegim të qartë për fenomenin e hendekut të orgazmës, është e qartë se mjekësia, praktika sociale dhe edukimi nuk e kanë favorizuar çlirimin e seksualitetit të grave në mënyrën që ato kanë, bëjnë dhe pa dyshim do të vazhdojnë ta bëjnë me burrat. Nëse norma është që gratë të durojnë, në vend që të kënaqen në mënyrë aktive, si t’i kuptojmë ose edukojmë plotësisht vajzat dhe djemtë e rinj për pjesëmarrjen e pëlqimit?

Cleo Hopkin-King

Përktheu: Medinë Dauti

Artikullin origjinal mund ta gjeni këtu: https://thefword.org.uk/2022/07/the-orgasm-gap-as-a-topic-of-feminist-intrigue/