Në datën 20 mars të këtij viti, presidenti i Turqisë, Rexhep Tajip Erdogan, bëri një deklaratë të mesnatës, duke anuluar ratifikimin e Turqisë të Konventës së Këshillit të Evropës për Parandalimin dhe Luftimin e Dhunës ndaj Grave dhe Dhunës në Familje. Konventa e Stambollit, e nënshkruar nga 45 vende dhe Bashkimi Evropian kolektivisht, ka katër shtylla: parandalimin, mbrojtjen, ndjekjen penale dhe politikat e integruara.
Një dekadë më parë kur kjo konventë ishte nënshkruar, Turqia ishte mjaft entuziaste ndaj negocimit për këtë konventë, kryesisht për shkak të fushatave të avokimit dhe mobilizimit shoqëror nga lëvizja e grave, por edhe ishte vendi i parë që kishte nënshkruar dhe në fakt i pari që kishte ratifikuar atë në vitin 2012 në parlament. Të jesh i vetmi vend që tërhiqet nga konventa deri më tani është aq ironike sa edhe tragjike, shkruan Social Europe.
Pas njoftimit për vendimin për t’u tërhequr, presidenca turke pretendoi se qëllimi fillestar i konventës ishte “normalizimi i homoseksualitetit”, duke e bërë atë “të papajtueshme” me “vlerat shoqërore dhe familjare” të vendit. Deklarata u referohej gjashtë vendeve anëtare të BE-së që nuk kishin ratifikuar konventën (Bullgaria, Hungaria, Çekia, Letonia, Lituania dhe Sllovakia) dhe Polonisë, e cila kishte ndërmarrë hapa për t’u tërhequr, pasi kishte zbuluar një përpjekje të pretenduar nga komuniteti LGBT për të imponuar idetë e tyre rreth gjinisë në të gjithë shoqërinë .
Vitet e fundit, kjo ideologji është institucionalizuar dhe nxitur përmes Ministrisë së Familjes dhe Shërbimeve Sociale, e cila ka pësuar një shndërrim të jashtëzakonshëm nga ministria e grave në ministrinë e “familjes”, si dhe nga organizatat jo-qeveritare të organizuara nga qeveria (GONGOs) , Drejtoria e Çështjeve Fetare dhe media të ndryshme pro-qeveritare që promovojnë besimet islame. Lobimi nga grupet fetare, me lidhjet e tyre të fuqishme në qeveri, ishte me sa duket me ndikim në vendimin për t’u tërhequr nga kongresi.